محبت یعنى دوست داشتن چیزى یا کسى دوستى با گرایش، کوشش و جذب شدن
شناخته مىشود. حالت محبت هر گاه در انسانى پدید آید آن کس به محبوب خود
مایل مىشود و براى رسیدن به محبوب مىکوشد و به آن مجذوب مىشود. محبت
در حقیقت دوست داشتن کمال و بیزارى از نقص است. هم موجودات ناقص ذیشعور و
هم موجود کامل حقیقى دوستدار کمال و بیزار از نقص هستند. یعنى هم خداوند
محب است و هم انسانها خداوند محبوب هم هست چون کمال مطلق است پس برترین
محبوب و در حقیقت محبوب واقعى خداست. با توجه به این مطالب ...
|